Wycieczka w góry - co warto wiedzieć

Można zdecydować się na zdobywanie wielkich ścian, jednak wymaga to odpowiedniego sprzętu wspinaczkowego. Bardzo popularna jest również wspinaczka skałkowa, która jest trochę łagodniejsza w formie i mogą ten sport uprawiać nawet d

Wycieczka w góry - co warto wiedzieć

Różne formy wspinaczki

Istnieją różne oblicza wspinaczki. Można wybrać wspinaczkę wysokogórską, niebezpieczną, ale dostarczającą uprawiającym ją osobom wielu wrażeń. Można zdecydować się na zdobywanie wielkich ścian, jednak wymaga to odpowiedniego sprzętu wspinaczkowego. Bardzo popularna jest również wspinaczka skałkowa, która jest trochę łagodniejsza w formie i mogą ten sport uprawiać nawet dzieci, oczywiście pod opieką dorosłych. Dla wielu osób sport ten jest jednak dość nieobliczalny i przeznaczony dla osób lubiących ekstremalne przeżycia. Pomimo to, że jest to z pewnością niebezpieczna dziedzina sportu, staje się ona coraz bardziej popularna przede wszystkim z uwagi na to, że istnieją naprawdę dobre sprzęty zwiększające bezpieczeństwo podczas wspinania.


Asekuracja własna kontra etyka

Społeczność wspinaczkowa jest podzielona w kwestii "obijania" dróg (czyli umieszczania na drogach stałych punktów asekuracyjnych). Część wspinaczy jest przeciwna obijaniu rejonów, w których istnieje możliwość stosowania własnej asekuracji. Wspinaczka z własną asekuracją w mniejszym stopniu ingeruje w wygląd skały, może być zatem uważana za bardziej proekologiczną. Częściowym kompromisem pomiędzy zwolennikami obijania dróg a zwolennikami wspinaczki tradycyjnej jest przyjęcie, że nie obija się dróg, na których istnieje możliwość dobrej asekuracji z kości i friendów (z reguły, drogami takimi są rysy), oraz wprowadzenie stref ochrony rys, polegających na nieobijaniu dróg leżących w bezpośrednim sąsiedztwie rysy.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna


O himalaizmie

Z technicznego punktu widzenia, ze względu na to, że na szczytach bardzo wysokich gór śnieg i lód zalega przez cały rok ? himalaizm jest prawie zawsze wspinaczką lodową.

Ze względu na wysokość, na jakiej się ją uprawia, ma on jednak wiele dodatkowych utrudnień niespotykanych przy wspinaniu w niższych górach. Są to:

problemy związane z adaptowaniem się organizmu ludzkiego do wysokości powyżej 5000 m n.p.m. (rozrzedzone powietrze, niskie ciśnienie atmosferyczne)
problemy związane ze skrajnymi warunkami atmosferycznymi (huraganowe wiatry, bardzo ostre promieniowanie słoneczne mogące powodować m.in. ślepotę śnieżną, bardzo niskie temperatury, bardzo mała wilgotność powietrza, ograniczona widoczność)
problemy związane z długością dróg wspinaczkowych (konieczność wielokrotnego noclegu w ścianie, wyczerpanie długotrwałym wysiłkiem przy braku możliwości regeneracji)
problemy związane z rozległością terenów górskich (brak dróg dojazdowych, konieczność zgromadzenia dużych zapasów żywności i sprzętu biwakowego, problemy z łącznością, problemy z orientacją w terenie).
Wszystko to razem powoduje, że w himalaizmie mniejsze znaczenie mają czysto techniczno-sprawnościowe umiejętności wspinaczy, a większe kondycja oraz odporność fizyczna i psychiczna.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Himalaizm